Verloskundige of Vroedvrouw: What’s in a name?

Morgen begint alweer mijn derde week als studente aan de Verloskunde Academie van Rotterdam, and I’m loving it so far! De eerste week was het even wennen: veel indrukken en nieuwe informatie naast kennismaken met compleet andere leervormen. Waar je op de universiteit vooral veel theorie en zelfstandigheid geniet, is het hier meteen al een warm welkom geven aan véél interactie en samenwerking. Ook is het hebben van een studieloopbaancoach compleet nieuw voor mij, maar erg leuk en verfrissend! Er wordt niet alleen persoonlijke aandacht besteed aan de ontwikkeling van je professionele identiteit, maar ook aan die van jezelf als persoon.

De praktijk komt ook algauw om de hoek kijken, wat ik persoonlijk superfijn vind. Zo hebben we vorige week al urine-onderzoek gedaan en bloeddruk leren meten. Bloed leren prikken komt hierna aan de beurt. Over een paar weken mag ik ook al een week stage lopen bij een verloskundigepraktijk, en daar kijk ik ontzettend naar uit! Al met al, is mijn inschatting (voorlopig!) dat de opleiding zeker te doen is, maar dat je alles goed moet bijhouden om geen grip te verliezen op de studiestof en het tempo waarmee alles doordendert. Hoe dat voor mij gaat in combinatie met mijn gezin, wijd ik een volgende blog aan. Vandaag wil ik het hebben over wat ik later wil worden, en dat is eigenlijk geen ‘verloskundige’. Benieuwd waarom? Lees gauw verder! 🙂

Verloskundige of Vroedvrouw?

“Wie van jullie gaat er verloskundige worden?” vroeg onze hoofddocente in het startcollege. “En wie van jullie vroedvrouw?” Velen staken hun hand op bij de eerste vraag. Ik bij de tweede. Ik wist waar ze op doelde. What’s in a name? A LOT! Ik vond het wel mooi dat er werd stilgestaan bij de definitie van de benaming en de impact ervan. “Vroedvrouw betekent wijze vrouw, nou ik zou het wel weten hoor!” zei ze grappend. “Bedenk dit: Je bent er niet om die vrouw te verlossen, je bent er om…” ze leek even naar de juiste woorden te zoeken, en besloot met: “… haar te helpen bij de baring.”

“Wie van jullie gaat er verloskundige worden?” vroeg onze hoofddocente in het startcollege. “En wie van jullie vroedvrouw?” Velen staken hun hand op bij de eerste vraag. Ik bij de tweede.

Een vroede vrouw duidt op een wijze vrouw, zij die haar opgedane kennis met ervaring en intuïtie combineert in haar begeleiding van zwangere en barende vrouwen. Maar hoe wordt daarmee omgegaan in de opleiding in Nederland, waar je bij allevier academies in principe voor ‘verloskunde’ studeert? Nou, ik mag het gaan ervaren! In Nederland is verloskundige de gangbare benaming voor het vak geworden, welke ook te zien is in de uitvoering ervan. De nadruk is steeds meer komen te liggen op het aspect van ‘verlossen’, de kunde ervan en de medische aspecten. Persoonlijke zorg en continu begeleiding bij de baring laten helaas vaak te wensen over, terwijl uit recent onderzoek blijkt hoe cruciaal die zijn voor positieve bevallingsuitkomsten. Dat heb ik niet alleen zelf in de praktijk ervaren, maar ook gehoord van de vele zwangeren die ik heb begeleid als bevallingscoach. Het is dé reden dat het werk van de doula belangrijker is geworden dan ooit. Hierbij moet ik wel zeggen dat ik ook het genoegen heb gehad om geweldige verloskundigen, ware vroedvrouwen at heart, te mogen ervaren. Alleen lijken die wel in een zorgwekkende minderheid te bestaan.

De zwangere vrouw als middelpunt

Mijn gedachten dwalen af naar het moment dat ik wist dat ik de functie wilde uitvoeren van de verloskundige tegenover mij. Met 1 verschil: Ik zou het heel anders aanpakken. Want met een echte goede vroedvrouw aan je zijde, heb je in principe geen doula nodig. Alhoewel ik ook heb mogen meemaken dat verloskundige en doula een superteam kunnen zijn. Als doula sta je naast de vrouw, bied je continu aanwezigheid en steun tijdens de bevalling, en verlicht je het proces voor de barende daar waar het nodig is met liefde, aanraking en je rustgevende aanwezigheid. Ga ik mijn doula skills over een paar jaar weten te combineren met mijn werk als vroedvrouw? Die vraag is me vaker gesteld, hóe ga je dat doen? Als verloskundige ben je immers o.a. ook bezig met risico-inschatting en bewaken van het bevalproces. In mijn visie ligt het aan hoe je ‘de doula’ definieert. Het gaat er niet om wat je doet, maar wie je bent. Mijn doula-zijn is het hart dat klopt voor al mijn zwangeren, en dat tot uiting komt in mijn aandacht en zorg. Iedere goede vroedvrouw zou in het bezit moeten zijn van een doula-hart. Op basis daarvan kan er zeker harmonie bestaan tussen de verschillende taken die je uitvoert.

Mijn doula-zijn is het hart dat klopt voor al mijn zwangeren, en dat tot uiting komt in mijn aandacht en zorg. Iedere goede vroedvrouw zou in het bezit moeten zijn van een doula-hart.

Een werkcollege in de eerste week ging over ‘de ideale verloskundige’ en onze visie hierop. Het is ook onderdeel van het werkstuk waarmee we dit kwartaal gaan afsluiten. Ons groepje was de enige die de vrouw in het midden plaatste met daaromheen wat wij als verloskundige voor haar kunnen betekenen. Wij in dienst van de zwangere/barende met haar wensen en behoeften voorop. Informed consent, zelfbeschikkingsrecht, keuzevrijheid waren heerlijke termen die om de vrouw heen dwarrelden. Want ja, mijn ‘ideale verloskundige’ plaatst de vrouw als middelpunt in de zorg die zij levert. Het was dan ook super dat er in de eerste week een college speciaal gewijd werd aan het belang van ‘woman-centered-care’ en dat we meteen te maken krijgen met een doorlopende stage waarin we een zwangere ‘volgen’ tijdens haar traject met de verloskundige en eventueel andere zorgverleners, om zo inzicht te krijgen in haar belevingswereld en unieke behoeften. Hoe leerzaam en nodig, en wat een fijne basis voor aan het begin van de opleiding. VIO staat voor verloskundige-in-opleiding, daar werden we vanaf het begin ook mee aangesproken, maar voor mij staat de V net ergens anders voor.

Mijn ‘ideale verloskundige’ plaatst de vrouw als middelpunt in de zorg die zij levert.

Ik word later… vroedvrouw!

De geboortezorg verandert. Ik ben zeker niet blind voor het feit dat het vak van de ware vroedvrouw onder druk staat. Maar in al die chaos en onzekerheid zijn en blijven het nog altijd de zwangere en barende vrouwen waar het om draait. Wat er nu wel of niet in het systeem gebeurt of zal veranderen, ik wil er voor die vrouwen (blijven) zijn. In de afgelopen jaren heb ik de behoeften zo hard gevoeld van vrouwen die persoonlijke begeleiding en steun missen in de verloskundige zorg. Ik wil bijdragen aan het bieden van kleur in die vergrauwde wereld, al is het dan maar op kleine schaal one woman at the time. Maar het verschil wil ik maken. Studenten Verloskunde in opleiding worden VIO genoemd, maar voor mij staat de “V” nu al voor iets anders. Maar ja, over 4 jaar studeer ik af als verloskundige, in shaa’ Allah, en heb ik daarmee een beschermde titel verworven, maar in mijn hart ben ik vroedvrouw. Voor mijn gevoel ben ik dat altijd al een beetje geweest, nu alleen nog die oh zo belangrijke kunde op nodige peil krijgen. 😉