Kan je iemand je vroedvrouw noemen als ze uiteindelijk niet bij je bevalling aanwezig was? JA dat kan zeker.
In mijn laatste zwangerschap verliet ik mijn reguliere verloskundige praktijk voor Michelle ten Berge die mij o.a. herinnerde aan mijn rechten tijdens de bevalling en mij de zorg bood die ik zo had gemist. Ik kon dankzij haar hulp een vervelende en gespannen periode achter me laten waar ik bij die vorige praktijk van alles ”moest” en mijn stem niet gehoord werd. Er ging een nieuwe wereld voor mij open.
Deze vroedvrouw heeft een onuitwisbare stempel gedrukt op mijn weg naar mijn laatste bevalling toe. Vandaag, ruim 2 jaar later, wil ik haar graag laten weten wat zij voor mij heeft betekend met de kracht van haar wijsheid en woorden. Wijze woorden die ik vandaag de dag zelf nog gebruik, soms tegen mijn eigen cliënten maar vooral tegen mezelf. Als ik in de spiegel kijk en mezelf erop betrap dat ik weer niet durf ‘los te laten’. En dan haal ik diep adem, keer terug naar dat inmiddels bekende veilige plekje binnenin mij en ik laat los… net zoals die ene bewuste dag vóór mijn vierde bevalling.
Magische woorden
Voor de bevalling eindelijk in volle kracht zou losbarsten, zou ik eerst nog een paar dagen moeten rondlopen met weeën die maar niet door wilde zetten. Ik was 40 weken zwanger en aangezien mijn vorige drie kinderen allen rond 38 weken waren geboren, kon je je voorstellen dat ik bij iedere steekje of zucht al vermoedde dat het nu écht zover zou zijn! De verwachtingen waren hoog gespannen en ik staarde ook al 3 weken naar mijn keurig opgepompte bevallingsbad (yup, ik was er wel errug vroeg bij.. en dat al vanaf 37 weken, haha). Bovendien deelde ik ook nog eens mijn ervaringen op mijn blog en facebookpagina waar ik lekker actief was. Het was moeilijk me los te maken van mijn omgeving, ik voelde me overwelmd door alles wat ik ‘wist’ als bevallingscoach en alles wat ik voelde als hoogzwangere vrouw. Ik wist me even geen raad en belde mijn vroedvrouw Michelle. Op een of andere manier prikte ze meteen door mijn stille wanhoop heen, en ze sprak de magische woorden, dezelfde woorden die ik mezelf nog steeds zo vaak hoor zeggen tegen mezelf:
“Aziema, ook dit is een nieuwe ervaring.”
Tranen biggelden over mijn wangen, en ik besefte dat ik zélf mijn bevalling tegenhield omdat ik toch met een verwachting liep. Ik stond niet open voor ”het nieuwe”, ik hield mezelf tegen te ”omarmen” in het hier en nu, want ik had onbewust al het hele plaatje bepaald voor mezelf. Vlak voor ik zou ophangen voelde ik de weeën weer opspelen. Michelle zei nog, “Ik ben blij dat ik een weeënopwekkende stem heb!” Een glimlach verscheen door mijn tranen heen.
Er waren veel confronterende emoties die avond. De weeën bleven rommelen op de achtergrond alsof ze me alle ruimte wilde geven ’to get my act together’. En dat gebeurde. Ik hervond de connectie met mijn lichaam, mijn geest kalmeerde en liet alle spanning beetje bij beetje los terwijl ik me snikkend oprolde in een bolletje die nacht. Met mijn spirituele affirmaties op mijn lippen viel ik in een dromeloze slaap.
Een nieuwe ervaring
De volgende dag zouden de weeën onregelmatig blijven tot anderhalf uur vóór de geboorte in de vroege avond. Ik stond er niet meer bij stil hoe lang de weeën duurde of niet duurde, of ze me tegemoet kwamen of me weer net zo snel verlieten. Ook dit zou weer een nieuwe ervaring worden. Ik had het eindelijk geaccepteerd. Ik voelde me lichamelijk vermoeid maar geestelijk en spiritueel zo vrij. Tegelijkertijd bevond ik me in een totaal andere dimensie waar tijd en ruimte niet leken te bestaan. Ik had niet door dat deze vreemde waas waarin ik me steeds meer loskoppelde van mijn omgeving hét teken was voor die bevalling.
Ik wist dus eerlijk gezegd niet wat me overkwam toen ik weer in volle rust het bad in stapte om te ontspannen tussen de weeën door maar alles ineens snel en heftig omsloeg. Er was geen tijd en ruimte om te bedenken of ik Michelle uiteindelijk wel zou bellen of niet, ik zou mezelf verliezen in het moment en de geheel nieuwe ervaring van een unassisted childbirth, met alleen mijn man en moeder aanwezig. Binnen 3 uurtjes zou ik uiteindelijk staand op mijn knieën, geleund over de rand van het bad met gesloten ogen, ritmisch heen en weer bewegen met mijn heupen terwijl ik mijn dochtertje ter wereld zou brengen. Een serene rust zou neerdalen, en wat eraan vooraf gegaan was, zou een rauwe, intense en pure ervaring blijken, die ik nooit zo had kunnen beleven als ik me er niet voor had durven openstellen om het te ontvangen zoals het kwam.
Lieve vroedvrouw, wat ik je nog wilde zeggen..
Vandaag is de Internationale Dag van de Vroedvrouw, en ik wilde dit graag delen om jou, Michelle, te bedanken. Je was er voor me toen ik me (eigenlijk al heel lang) verloren en onbegrepen voelde bij mijn reguliere verloskundigepraktijk en mij opving met waardevolle steun en inzichten, gedeeld met ervaring en passie voor je vak, zoals een échte vroedvrouw betaamt. Je herinnerde me aan mijn rechten tijdens de bevalling waardoor er een nieuwe wereld voor mij openging. De tijd die je voor me nam en de zorgzame aandacht tijdens de rustige en prettige controles waarin je vol geduld alles uitlegde en ik telkens opmerkte hoe bijzonder ik het allemaal vond en jij dan reageerde met een trieste glimlach, “Dit zou normaal moeten zijn.”
Ik, die het toen allemaal al dacht te weten, leerde de kracht van het omarmen van het nieuwe en het loslaten van het oude. En waar andere verloskundigen wél aanwezig zijn geweest bij mijn vorige bevallingen, schitterde jij juist door je afwezigheid en heb je een wereld van verschil betekend voor mij in mijn weg. Je bood mij die ruimte met warmte, respect en wijsheid.
Wij zijn spirituele wezens en staan met elkaar in verbinding op een manier die wij niet altijd zelf begrijpen. Wel weet ik dit: De uiting van vrouwelijke kracht, wijsheid en vermogen weet werkelijk iedere afstand te overbruggen. En deze bijzonder opgedane inzicht draag ik dan ook dankbaar mee in mijn eigen leven en werk. Dankjewel voor het kruisen van mijn pad, lieve Michelle.♥ Het spijt me dat dit pas 2 jaar later komt, maar dit is dus wat ik je nog wilde zeggen! Bij deze. 😉
Geef een antwoord