Wat een tijd om zwanger te zijn en te moeten bevallen! Mijn gedachten gaan uit naar alle zwangere dames in deze periode. De verloskundige zorg is nu ook enorm veranderd door deze corona crisis. De toppers in de geboortezorg blijven keihard aan het werk om zo veilig mogelijk goede zorg te leveren. Vaak op afstand, maar hopelijk toch heel dichtbij in gevoel. Ik ben heel benieuwd hoe de zwangeren dit hier ervaren, vooral degenen voor wie de bevalling bijna nadert. Beinvloedt dit jouw keuze waar je wilt bevallen, alsnog in het ziekenhuis of toch liever thuis? Wat zijn jouw overwegingen hierin, heb je behoefte om hierover te praten? Stuur me gerust een berichtje op mail@www.aziemafatima.com, ik denk aan jullie! ❤
Terugblik stage: bevalling in isolatie
Ik moest door deze situatie weer denken aan een stage-ervaring. Vorig jaar tijdens mijn ziekenhuisstage was ik gedeeltelijk bij een bevalling in isolatie. Het ging om een dame die MRSA positief was (categorie 1) en dus in strikte isolatie was opgenomen. Er was op dat moment weinig te doen op de afdeling dus liep ik mee met de arts-assistent. De verpleegkundige sloeg graag over en gaf me meteen een paar taken mee. We moesten beschermende kleding aan, handschoenen en neus-mondmasker voor we naar binnen gingen. Toegegeven: ik vond het best spannend.
Wellicht wilde ze ontsnappen aan het bezwaarlijke feit dat iedereen toch een beetje op z’n tenen leek te lopen en niet snel genoeg weg kon komen.
Hoe verloren ze er ook bij lag in dat witte bed aan allerlei bedrading vast, haar glimlach was warm en hartelijk. Ze maakte meteen een praatje in het Engels, wilde weten waar ik oorspronkelijk vandaan kwam en hoe oud ik was. Ze vertelde over haar man dat met hun andere kind thuis zat. In Nederland hadden ze geen familie of hulp verder. Ze zocht duidelijk menselijk contact. Wellicht wilde ze ontsnappen aan het bezwaarlijke feit dat iedereen toch een beetje op z’n tenen leek te lopen en niet snel genoeg weg kon komen.
Toch een andere bevalling
Ik trok een stoel erbij en ging zitten. De arts-assistent fronste, want ze was na tien minuten eigenlijk al klaar en gebaarde haast onmerkbaar met haar hoofd. Dit zijn altijd hele moeilijke momenten tijdens stage. Ik ging later toch weer even terug wat de vrouw erg op prijs leek te stellen.
Ik werd op dat moment zo overgenomen door die nieuwe bevalling dat ik de vrouw in isolatie helemaal vergat.
Ondertussen was er een andere bevalling gaande, waar ik bij werd geroepen via de diensttelefoon die ik op zak had. En ja, het was een vlotte bevalling waar ik inderdaad alle ruimte kreeg voor alle vaardigheden inclusief hechten. Ik werd op dat moment zo overgenomen door die nieuwe bevalling dat ik de vrouw in isolatie helemaal vergat.
Schuldgevoel
Later sprak ik mijn bezwaarde gevoel hierover uit bij de klinisch verloskundige. Ik vroeg me oprecht af hoe het met haar ging en hoe het was afgelopen. Ze maande me dat ik juist blij moest zijn. Bij deze bevalling had ik immers meer had kunnen doen dan bij die andere bevalling het geval zou zijn geweest. Ik knikte, terwijl ik me ergens heel pijnlijk besefte dat de vrouw in isolatie misschien wel meer behoefte had gehad aan uitleg en begeleiding. Alleen in een vreemde omgeving, in een nog vreemdere situatie met niemand aan je zijde. Het schuldgevoel was verstikkend. Ik ben niet geschikt voor dit vak.. of ben ik juist geschikt voor dit vak? Uit ervaring weet ik dat mensen hier verdeeld over zullen denken.
Bevallingen komen en gaan voor zorgverleners, maar de behoeften van barende vrouwen blijven hetzelfde.
Bevallingen komen en gaan voor zorgverleners, maar de behoeften van barende vrouwen blijven hetzelfde. Dat mogen we nooit vergeten als we bij een barende staan die (mogelijk) besmet is. Maar ook als je nu gezond zwanger bent, kan bevallen in deze tijd geïsoleerd voelen. Geïsoleerd in de zin van keuzes die je moet maken, mensen die er ineens niet bij kunnen zijn en het vooruitzicht van een eenzame kraamtijd.Er kan in deze periode veel op je afkomen. De prenatale controles en echo’s bezoek je nu veelal alleen en zijn enkel gericht op het meten van de bloeddruk en het voelen van de buik. Zoveel mogelijk wordt telefonisch afgehandeld. En niemand die je kan vertellen hoe lang deze periode zal duren.
Geen stage voor mij
Ik baal hier extra van, want wij als verloskunde studenten (behalve de laatstejaars) zijn on hold gezet wat betreft stage. Terwijl ik er juist in deze periode graag voor de zwangere en barende vrouwen wil zijn. Juist in zo een crisissituatie lijkt ervaring opdoen in de praktijk me zo nodig en belangrijk. Maar goed, in plaats daarvan ben ik bezig digitale producten in elkaar te flansen voor mijn opleiding. Gemakshalve laat ik het thuisonderwijs gebeuren aan 4 kids en het hele gezinsleven an sich dat lekker doordendert buiten beschouwing. Dat die combinatie niet altijd helemaal te rijmen is kan je wel raden!). Het doel is geen studie-achterstand oplopen. De vraag is natuurlijk: for how long? De vraag die iedereen zich stelt. We gaan het meemaken..
‘De doula op afstand’ 🙂
Ondertussen verzorg ik nog individueel bevallingscoaching dankzij mijn online cursus ‘bevallen met Aziema Fatima’. Hier werkte ik altijd al mee als doula en bevallingscoach ter ondersteuning. De combinatie met een eenmalige powersessie aan huis vlak voor de bevalling bleek een gouden combinatie, waardoor ik afgelopen jaar de titel ‘doula op afstand’ toegeschreven (terwijl ik eigenlijk niet meer als doula werkte). Dat vond ik wel grappig, omdat het precies opsoms wat je beoogt te zijn en wat nu gek genoeg in deze bizarre tijden ook hard nodig is. Het werkelijke contact met vrouwen door middel van nabijheid, aanraking en de ontspanningsoefeningen laten ervaren blijft zeker een gemis. De powersessie lossen we nu op met videobellen en veel- héél veel gevoel – in alles wat ik (voor)doe en zeg. In deze situatie zou ik er juist zo graag extra willen zijn voor al die vrouwen. Mocht je behoefte hebben aan een online bevallingscoach of heb je vragen of zorgen als zwangere, neem gerust contact met me op!
